ဆီအိုးႀကီး ရွိေနပါသည္

အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ (သယံဇာတ ေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴး) ႀကီးမ်ား ခင္ဗ်ာ၊ ဇြန္လ(၂၂) ရက္ေန႔ ထုတ္ The Messenger Volume,4.No.5 စာမ်က္ႏွာ (၃၄) မွာ “ဆီအိုးႀကီး ဘယ္သြားမွာလဲ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဆီအိုးႀကီး ေပ်ာက္ဆံုး ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသား ေဖာ္ျပထား တာ ဖတ္ရလို႔ ၀မ္းသာ၊ ၀မ္းနည္း ျဖစ္ရပါတယ္။ စာတစ္ခါမွ် မေရးဖူး ေပမယ့္ ကိုယ္သိတာ နားလည္ ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္ႀကီးႏွင့္ တာ၀န္ ရွိေနတဲ့ အထက္ အဆင့္ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား သိရွိ နားလည္ကာ ဆီအိုးႀကီး ေပ်ာက္ဆံုး ေနတာ မဟုတ္ဘဲ အထိုက္ အေလ်ာက္ လည္ပတ္ ေနပါတယ္လို႔ ေရးသား တင္ျပလိုပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိးေနတဲ့ နာမည္ငယ္၊ နာမည္လတ္နဲ႔ နာမည္ႀကီး ကုမၸဏီ ေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ ေဆာင္ရြက္ ေနမႈမွာ အခက္ အခဲမ်ဳိးစံု ျဖစ္ေပၚေတြ႕ႀကံဳေန ရတာေတြကို ေရးသား ေဖာ္ျပခ်င္ ေနတာ ၾကာျမင့္ ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေရး လိုက္ရင္ အဆီ အေငၚ တည့္ပါ့မလား၊ သူတစ္ပါးကို ထိသြားမွာ လားဆိုတာ စဥ္းစားေန တာနဲ႔ပဲ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က် သြားခဲ့ပါတယ္။ အခုမွေရး ျဖစ္သြား တဲ့အတြက္ ကိုယ္စား လွယ္ေတာ္ႀကီးကို အထူး ေက်းဇူးတင္ ရွိပါေၾကာင္း ၀မ္းသာစြာ ေျပာၾကား လိုပါတယ္။

ကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္ႀကီးက တနသၤာရီ တိုင္းေဒသႀကီး အတြင္း ဆီအုန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျမသယံ ဇာတ မည္ကဲ့သို႔ အသံုးခ် ထားသည္ကို သိရွိလို၍ ဆီအုန္းၿခံ ေတြ ကို ထဲထဲ ၀င္၀င္ ေလ့လာ လိုက္တဲ့ အခါ ဆီအိုးႀကီး ေပ်ာက္ ဆံုးေနၿပီ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္ ဆိုလို႔ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ိဳး ေနသူ ေတြရဲ႕အေျခအေန မွန္ကို ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သိရွိ ေနတဲ့ အတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း ျဖစ္ရပါတယ္။

ကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္ႀကီးခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပတာဟာ အတိုက္ အခံလုပ္ ေခ်ပေျပာဆို ေရးသား ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပုဂ္ၢိဳလ္ ေရးအရ မုန္းတီးေနသူ၊ မုန္းတီးေစဖို႔ ဖန္တီးေနသူ၊ သိကၡာ က်ေအာင္ တမင္ ေရးသား ေနတာ မဟုတ္ဘဲ၊ အေျခ အေနနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထား၊ ေတြ႕ႀကံဳ ေနရတဲ့ အခက္ အခဲေတြကို သိရွိ နားလည္ သေဘာ ေပါက္ေစဖို႔ပါ။ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသ ႀကီးမွာ ဆီအိုးႀကီး မေပ်ာက္ သြားဘဲ ရွိေနပါတယ္။ မိမိ တို႔ ရယူထားတဲ့ သယံဇာတ ေျမေတြကို ဆထက္ တပိုး တိုးတက္ စိုက္ပ်ဳိး သြားႏိုင္ေစေရး၊ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိး လိုတဲ့ တစ္နည္း အားျဖင့္ စိုက္ခ်င္လို႔ ေမးျမန္း လာသူ ေတြကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ တိုးခ်ဲ႕ စိုက္ပ်ဳိး သြားႏိုင္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ေရး သား ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပ လိုပါတယ္။

ကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္ႀကီး ေရးသား ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေျမရယူ ထားတဲ့ ကုမၸဏီ တခ်ဳိ႕မွာ စိုက္ပ်ဳိးမႈ အားနည္း ျခင္း၊ ဆီၾကမ္းလံုး၀ မထြက္ ေသးျခင္း ဆိုတာဟာ မွန္ကန္ ပါတယ္။ တနသၤာရီ တိုင္းမွာ ဆီအုိးႀကီး ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္ သံကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိ သေလာက္ အနည္းငယ္ ရွင္းလင္း တင္ျပလိုပါတယ္။ 

ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာ ယာေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴး ႀကီးသန္း ေရႊက “တနသၤာရီတိုင္း သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ ၏ ဆီအိုးႀကီး ျဖစ္ရမည္” လို႔ မူ၀ါဒ ခ်မွတ္ ေပးခဲ့ကာ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိးေရး စီမံကိန္းႀကီးကို ေရေျမ ရာသီဥတု အလြန္ ကိုက္ညီ တဲ့ တနသၤာရီ တိုင္း ေဒသႀကီးမွာ လက္ေတြ႕က်က် အင္တိုက္ အားတိုက္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စီမံကိန္းႀကီးကို ၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ ၀ါရီလမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေမာင္ေအး ကိုယ္တိုင္ တနသၤာရီ တိုင္း ခရီးစဥ္မွာ ခ်မွတ္ ေမြးဖြား ေပးခဲ့ကာ တိုင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္ ႀကီးေတြက ပူးေပါင္း အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အျမင္ အရ နာမည္ႀကီး ၿခံမ်ားထဲသို႔ သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့တဲ့ အေျခအေန အရ ေတြ႕ႀကံဳ ေနၾကရတဲ့ အခက္ အခဲေတြကို ဆက္လက္ တင္ျပလိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ကခ်မွတ္ ေပးထားတဲ့ မူ၀ါဒမ်ား အထက္အဖြဲ႕ အစည္း အဆင့္ဆင့္မွ ၫႊန္ၾကား ခ်က္မ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာ ဌာနဆိုင္ရာ မ်ား၏ အနီးကပ္ ႀကီးၾကပ္မႈကို ေလးစား လိုက္နာၿပီး ေဆာင္ရြက္ ေနတဲ့ ကုမၸဏီမ်ား ရွိေနသလို၊ ေလးစား လိုက္နာမႈ အားနည္း ေနတဲ့ ကုမၸဏီ အခ်ဳိ႕ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ မျငင္းလိုပါ။

မ်ားေသာ အားျဖင့္ တနသၤာရီ တိုင္းအတြင္း ရွိ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ိဳး ထုတ္လုပ္ ေနတဲ့ ကုမၸဏီ ေတြဟာ တကယ္ကို ေငြကုန္ ေၾကးက်ခံကာ အပင္ပန္း အဆင္းရဲ ခံကာ လုပ္ကိုင္ ေနၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ၿခံႀကီး ေတြမွာ တစ္ဧက အထြက္ ႏႈန္း ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဆီသီး ခိုင္မ်ား၊ ဆီၾကမ္းမ်ား ထြက္ရွိ ေနကာ စားအုန္းဆီမ်ား လည္းထြက္ ရွိလ်က္ အျမတ္စြန္း ေတြ ရရွိေနၾကၿပီ ျဖစ္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခုလို ေရးသား ေဖာ္ျပေနတာက ဆီ အုန္းၿခံေတြ ကို မေရာက္ဘဲ ၊မျမင္ရဘဲ ၊ မေဆြးေႏြးဘဲ နဲ႕ကုမၸဏီ ေတြရဲ႕အႀကိဳက္ ေဖာ္ျပေပး ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ 

ႏိုင္ငံျခား (တစ္နည္း အားျဖင့္) အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ ထိုင္းထက္ ေတာင္ သာလြန္ ေအာင္ စနစ္တက် စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ေနမႈ၊ ဘုရား၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး႐ံုနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းက အစ စနစ္က် ဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္ ထားမႈ ေတြ႔ရွိေနတာ တင္ ျပလိုပါတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္ႀကီး ေရးသား ေဖာ္ျပ ထားသလို လံုး၀ မစိုက္ေသးဘဲ ေျမယူထားတဲ့ ကုမၸဏီ ေတြရွိေန ေသးလို႔ တနသၤာရီ တိုင္း ေဒသႀကီး ၀န္ႀကီး႐ံုးက လည္းေျမရယူ စိုက္ပ်ိဳး ထုတ္လုပ္ ေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြ ကို စိုက္ပ်ိဳးၿပီးတဲ့ ဆီအုန္း တစ္ဧကလွ်င္ တစ္ႏွစ္ အခြန္ ေတာ္ေငြ က်ပ္ ၂၀၀၀ ေပး ေဆာင္ရန္၊ မစိုက္ရ ေသးတဲ့ က်န္ဧက ေတြကို တစ္ဧကလွ်င္ ၂၀၀၀၀ က်ပ္ ေပးေဆာင္ ေစရန္နဲ႔ သံုးႏွစ္ အတြင္း အၿပီး စိုက္ပ်ဳိးၾကရန္၊ မစိုက္ ႏိုင္ပါက ေျမေတြကို ျပန္လည္ သိမ္းယူရန္အထိ ေဆာင္ရြက္ ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရပါတယ္။

တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီး အတြင္းက ကုမၸဏီ ေတြရဲ႕ လက္ရွိ စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ အေျခ အေန ေတြကို ခ႐ိုင္ အလိုက္ ကၽြန္ေတာ္ သိရွိ မွတ္သား မိသေလာက္ တင္ျပလို ပါတယ္။ ထား၀ယ္ ခ႐ိုင္မွာ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ိဳး ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီ (၅) ခုရွိၿပီး ဧက(၂၈၄၂၃) စိုက္ပ်ဳိး လ်က္၊ ဆီသီးခူး ဧက (၁၆၀၅၉)ဧက၊ အထြက္ႏႈန္း (၀ ဒသမ ၄၁) တန္ႏႈန္းျဖင့္ ဆီသီးခိုင္ (၆၅၃၆)တန္ ထြက္ရွိ ေနပါတယ္။

ၿမိတ္ခ႐ိုင္မွာ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ တဲ့ ကုမၸဏီ (၁၈)ခုရွိၿပီး၊ ဧက (၄၅၃၇၅) စိုက္ပ်ိဳး လ်က္၊ ဆီသီးခူး ဧက (၁၀၁၅၂)ဧက၊ အထြက္ႏႈန္း (၀ ဒသမ ၄၁) တန္ႏႈန္းျဖင့္ ဆီသီးခုိင္ (၄၃၀၈)တန္ ထြက္ရွိ ေနပါတယ္။ ေကာ့ေသာင္း ခ႐ိုင္မွာ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီ (၁၇)ခုရွိၿပီး ဧက (၂၈၁၄၃၄) စိုက္ပ်ဳိးလ်က္၊ ဆီသီးခူးဧက (၇၆၆၇၆) ဧက၊ အထြက္ႏႈန္း (၁ ဒသမ ၈၃)တန္ႏႈန္းျဖင့္၊ ဆီသီးခိုင္ (၁၄၀၅၀၃)တန္ ထြက္ရွိ ေနပါတယ္။ တနသာၤရီ တိုင္း ေဒသႀကီး တစ္ခုလံုး အေနနဲ႔ ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီ(၄၀)ခု၊ စိုက္ၿပီး ဧက (၃၅၅၂၃၂)၊ ဆီသီး ခူးဧက (၁၀၂၈၈၇) အထြက္ႏႈန္း (၁.၄၇)တန္ ႏႈန္းျဖင့္ ဆီသီးခိုင္ အထြက္ တန္(၁၅၁၃၄၇) ထြက္ရွိ ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။

ထား၀ယ္ ခ႐ိုင္နဲ႔ ၿမိတ္ခ႐ိုင္ အတြင္းက ဆီအုန္း စိုက္ပ်ဳိး ေနၾကတဲ့ ကုမၸဏီ အမ်ားစုမွာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ဆီၾကမ္းမွ ဆီေခ်ာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ စက္ေတြ မရွိၾက ေသးတဲ့ အတြက္ မိမိၿခံမွ ထြက္ရွိ ေနတဲ့ဆီၾကမ္း တစ္နည္း အားျဖင့္ ကုန္ၾကမ္း ေတြကို ဆပ္ျပာခ်က္ ဖို႔အတြက္ သာ ေရာင္းခ် ေနၾကရကာ ေစ်းႏႈန္း မွန္မွန္ ကန္ကန္ နဲ႔ေရာင္းခ် ႏိုင္မႈ မရွိေသးပါဘူး။ 

ယခင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၀ျပည့္ ႏွစ္ အထိ ဆီၾကမ္းေစ်း မွာ တစ္ပိႆာ အနိမ့္ဆံုး က်ပ္ ၁၄၀၀ ေစ်းမွ ၁၆၀၀ အထိ ေရာင္းခ် ခဲ့ရလို႔ ထုတ္ လုပ္သူေတြ စရိတ္ကာမိ အျမတ္ အစြန္း ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က စလို႔ ယခု အခ်ိန္ထိ ဆီၾကမ္း ၀ယ္ယူေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြ နည္းပါးလာ တဲ့အတြက္ ဆီၾကမ္း ေစ်းႏႈန္းကို အရည္အေသြး အမ်ဳိးမ်ဳိး ထားၿပီး ၀ယ္ယူ ေနၾကပါတယ္။

ဆီၾကမ္း တစ္ပီပါ (ပိႆာ - ၁၁၀) လွ်င္ ထုတ္လုပ္မႈ စရိတ္မွ (၈၃၈၁၇) က်ပ္ ကုန္က်ေနၿပီး ေရာင္းခ် ေနရ သည့္ ေစ်းႏႈန္းမွာ ဆီၾကမ္း(၁) ပီပါလွ်င္ (၉၀၇၅၀) က်ပ္သာ ရရွိေနတဲ့ အတြက္ ဆီၾကမ္း တစ္ပီပါလွ်င္ (၆၉၃၃) က်ပ္သာ အျမတ္ ရရွိေနပါတယ္။ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စရိတ္၊ အလုပ္သမား စရိတ္၊ ၀န္ထမ္း စရိတ္ နဲ႔ အေထြေထြ ကုန္က် စရိတ္ေတြ ကိုပါ ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ ပါက အျမတ္ မရွိၾကဘဲ အ႐ံႈးေပၚ ေနၾကပါတယ္။

ေနာက္ တစ္ခ်က္က ဓာတ္ေျမၾသဇာ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ အရည္အေသြး မီွတာ မမွီတာ မေသခ်ာေပမယ့္ ေစ်းႀကီး ေပး၀ယ္ ေနရပါတယ္။ (ကြန္ေပါင္း - 12:12:17:2.TE တစ္အိတ္ ၅၀ ကီလို က်ပ္ ၃၂၀၀ ရွိပါတယ္။) အလုပ္ သမား လြန္စြာ ရွားပါး လာတဲ့အတြက္ ေပါင္းရွင္း တာက အစ ဆီသီးခူး၊ ဆီႀကိတ္ တဲ့ အထိ အင္တိုက္ အားတိုက္ မလုပ္ကိုင္ ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ကၽြမ္းက်င္ အလုပ္သမား ေတြဟာ လည္း အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္ရွိ ကုန္ပါတယ္။ အေထြေထြ စရိတ္ ကလည္း ႀကီးျမင့္ ေနပါတယ္။ 

ထား ၀ယ္-ၿမိတ္-ေကာ့ေသာင္း သြား ျပည္ေထာင္စု လမ္းမႀကီး ကလည္း မေကာင္းမြန္ တဲ့အတြက္ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ ေရးနဲ႔ သြားလာေရး ေတြမွာ ခက္ခဲ ေနပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခ်က္က ထိုင္းႏိုင္ငံ တာခ်ီလိတ္ ဘက္မွ စားသံုးဆီ ခဲမ်ားကို ျပည္တြင္း အေရာက္ ေစ်းႏႈန္း ခ်ဳိသာစြာနဲ႕ ေရာက္ ရွိေရာင္းခ်ေန တာေတြ ရွိေနတယ္လ႔ို ၾကားသိ ေနရပါတယ္။ အဲဒီ သတင္းေတြ မွန္ကန္ တယ္ဆိုရင္ တားဆီးပိတ္ပင္ ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ ေတြေၾကာင့္ ဆီ အုန္းစိုက္ပ်ဳိး ေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြ၊ ဆက္လက္ စိုက္ပ်ဳိးလို တဲ့ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ တစ္ပိုင္ တစ္ႏိုင္ စိုက္ပ်ဳိးလိုတဲ့ ေတာင္ သူေတြဟာ မ၀ံ့မရဲ မစြန္႔စားရဲ ျဖစ္ေနၾကတာကို တင္ျပလိုတယ္။ 

ဦးကံၫြန္႔

messengernewsjournal မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ http://www.messengernewsjournal.com/article/detail.php?id=3841