သင္ ဆိုင္ကယ္ တစ္ဦးနဲ႔ ဘိတ္ဘက္ကို သြားၾကည့္လိုက္ပါ။ ကတၱရာလမ္း အတိုင္းေပါ့။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္း အိပ္ငိုက္လာ ပါမယ္။ မပူပါနဲ႔ မၾကာမီ အိပ္ငိုက္ေျပသြားမယ္။ အိပ္ငိုက္ေျပရုံတင္
မဟုတ္ပါဘူး၊ ေခၽြးပါျပန္လာပါ မယ္။ စိတ္မညစ္ပါနဲ႔ ေရွ႕မွာ လမ္းျပန္ေကာင္းပါ လိမ့္မယ္။ ကတၱရာလမ္း သက္သက္မို႔ အာရုံေျပာင္းေပးပါလိမ့္
မယ္။ ေျမနီလမ္းကို ေရာက္ပါ အုံးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္လမ္း ကိုလည္း ေတြ႔ရပါ လိမ့္မယ္။ လမ္းသြားရင္း
သတိထားပါ။ ေက်ာက္မိုင္းခြဲလို႔ ဒုကၡေတြ ႔ႏိုင္တယ္။ သမုတ္ေခ်ာင္းကို ေလွနဲ႔ကူးၿပီးရင္
ဘိတ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ သင္ရဲ႕ ခရီးစဥ္အတြင္း ရသေပါင္းစုံေတြ႔ရ ပါမယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးဖူးပါတယ္။
“ ေႏြဆိုရင္ ဖုန္ထပါလို႔၊ မိုးေရာက္ရင္ ဗြက္ထူ
၊ ကတၱရာ တကယ္ မေတြ႔ပါဘူး၊ အခါအခါေျမဖို႔ ရွာတယ္၊ ပ်က္ေနအစဥ္ ျပင္ခဏ ပါဘဲ၊ ဘတ္ခ်က္ရယ္ မကူ၊
ရျပန္လည္း တလြဲလုပ္ တယ္၊ အမ်ားသိ သူယူ။ ေမြးဇာတာ ကံရယ္ေခလို႔ သြားရတယ္ ဒီလမ္းမွာျဖင့္
ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြထူ၊ ကတိေတြ ရင္၀ယ္ပိုက္ပါလို႔ ျပည္သူေတြ ၀မ္းမနည္း ပါဘူး အခ်ိန္တန္ေကာင္း လိမ့္မယ္လို႔
ေမွ်ာ္ရင္းသာ အိပ္မက္မက္တယ္ ဒို႔ျပည္သူလမ္း““
ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာင္းဆရာ လစာေလးနဲ႔ မေလာက္ေတာ့ ေယာကၡမျခံမွာ ကပ္ၿပီး ကြမ္းရြက္ပင္စိုက္၊ ရာဘာေလး စိုက္၊ ကြမ္းပင္ေလးစိုက္ ပါတယ္။ (၄၂)မိုင္ေ၀းတဲ့ ရငဲရြာကို ေသာၾကာေန႔ ညေနပိုင္း သြားတယ္၊ တနလၤာေန႔ အေစာႀကီးျပန္ ပါတယ္။ လမ္းရဲ႕မာယာကုိ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သ ိပါတယ္။ ၄၂မိုင္ေ၀း တဲ့ ခရီးကို (၃)နာရီ ေလာက္သြား ရတယ္။ အေစာပိုင္း မသိသာေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ ရင္ေအာင့္ လာတယ္၊ ခါးေအာင့္လာတယ္။ ေရာက္ရင္ ၁/၂နာရီၿငိမ္ၿပီး နားေန ရတယ္၊ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဆိုင္ကယ္ ဆိုရင္လည္း မၾကာခဏျပင္၊ အစိတ္အပိုင္းေတြလဲ ေပါ့ဗ်ာ။ မိုးအခါ ေရျပည့္ေနတဲ့ ခ်ဳိင့္ထဲ က်လို႔ ေဆးခန္းေရာက္ခဲ့ ဖူးတယ္။
ကၽြန္၀ယ္ရာ အစစ္ပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ တပည့္ေတြနဲ႔ ဆိုင္ကယ္စီးရင္း သီခ်င္းေလးညီးမိတယ္။
အိုး... ေတာင္ပိုင္းလမ္း၊ ထား၀ယ္-ဘိတ္ကားလမ္း၊
အိုး..အိုး.. အိုး ေရး ကားလမ္း။ ကၽြန္ေတာ္ေလ ရာဘာေပၚခ်ိန္ ကြမ္းသီး ခူးခ်ိန္မွာ ေရႊလီရတနာ
ကားႀကီးနဲ႔ ဘိတ္ၿမိဳ႕ဘက္သို႕ အလည္တစ္ခါ သြားတယ္ လမ္းေတြကဆိုး ခ်ဳိင့္ေတြကေပါ ေဇာေခၽြးကေလးမ်ား
ျပန္ေနေအာင္ ေမာင္းတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကုန္ခ်ိန္မ်ားလို႔ ေလးက်ဳိးခဲ့ရင္ ေရပူမွာေတာင္
တစ္ေထာက္ နားအုံးမွာ၊ အိုး..ေတာင္ပိုင္းလမ္း၊ ထာ၀ယ္- ဘိတ္ကားလမ္း၊ အိုး.အိုး..အို ေရး
ကားလမ္း လို႔ စိတ္ေျဖ သီခ်င္းေလး ဆိုပါတယ္။
ေျခေဗြပါတဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေပါ့ဗ်ာ၊ ရွင္ေမာ္၊ ကံေပါက္၊ ေမတၱာ အသာထား ဘိတ္၊ တနသၤာရီ၊ ျပည္ႀကီး မ႑ိာဳင္၊ ရတနာပုံ အထိ ဆိုင္ကယ္စီးရင္း သြားဖူးတယ္။ ေႏြဆိုရင္ ဖုန္း တေထာင္းေထာင္းနဲ႔။ ကားႀကီး ကားငယ္ေတြ ေက်ာ္ရင္ ရပ္ထားလိုက္ရတယ္၊ ဆက္ေမာင္းလို႔ မရေတာ့လို႔။ မိုးဆိုရင္ ဗြက္ထူလို႔ လမ္းေဘးဆိုင္ကယ္ လမ္းက ေမာင္းရတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြ ဆိုရင္ ျခံေတြထဲ ရာဘာပင္ေတြ၊ ကြမ္းပင္ေတြထဲ ကေန ေမာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္း မသိတဲ့ သံထိုးလို႔ ဘီးေပါက္ရင္ ေၾသာ္... ျပည္ႀကီးရွင္ေတြ... ျပည္ႀကီးရွင္ေတြလို႔ ဂါထာရြတ္တတ္ခဲ့ ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ လူျဖစ္ရေတာ့ အေတြး အေခၚပ်က္၊ အေတြးအေခၚ ေဟာင္းေတြဘဲ ရွိတာပါ။ ျပည္သူ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလက္ထက္ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီမိုကေရစီ အေတြးေလးေတြ ေတြးတတ္လာ ပါတယ္။ ေခတ္မီေအာင္လို႔ပါ။ ႏိုင္ငံေရးကို နားမလည္ပါဘူး။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ေလ်ာက္ေျပာတာဘဲ သိပါတယ္။
ကိုယ္သြားတဲ့ လမ္းေလး မေကာင္းေတာ့ ေကာင္းခ်င္တာ ေပါ့ဗ်ာ။ လူဘဲ၊ အေကာင္းႀကိဳက္ တာေပါ့။ အခ်ိန္လည္း သက္သာ၊ လူလည္း သက္သာ၊ ပစၥည္းလည္း သက္သာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္ မွားရင္လည္း မွားမယ္။ မႏွစ္က (၂၀၁၂-၂၀၁၃) လမ္း အတြက္ ဘတ္ခ်က္ ဘီလီယံ ၃၀ေက်ာ္ရသတဲ့။ သန္းေပါင္း ၃၀၀၀၀ေက်ာ္ေပါ့။ သိန္းနဲ႔ တြက္ရင္ ၃၀၀၀၀၀ေက်ာ္ ရွိတယ္။ ၀မ္းသာလိုက္တာ၊ ငါလမ္းေကာင္းေကာင္း သြားရေတာ့မယ္။ ကေလး တြက္နည္း အတိုင္း စိတ္တြက္ေလး တြက္ၾကည့္တယ္။ ၁မိုင္ သိန္း၁၀၀၀ ကုန္မယ္။ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ငါက အင္ဂ်င္နီယာမွ မဟုတ္တာ၊ မွားႏိုင္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္း အင္ဂ်င္နီယာေတြလိုက္ ေမးၾကည့္တယ္၊ မ်ဳိးစုံၾကား ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခတ္ဆိုးႀကီးရဲ႕ အေတြ႔အၾကဳံအရ ဟို ၁၀%၊ ဒီ၁၀% ိုတာလည္း သိထားေတာ့ ၁မိုင္ သိန္း ၂၀၀၀ကုန္ကြာ ဆိုၿပီး တြက္ၾကည့္ေတာ့ မိုင္ ၁၅၀ ေလာက္ခင္းလို႔ ရတယ္။ ေပ်ာ္လိုက္တာ။
ဟိုဟိုဒီဒီ ခရီးသြားရင္း လမ္းေတြလိုက္ၾကည့္ မိတယ္။ လမ္းေတြခ်ဲ႕၊ ေတာင္ေတြျဖိဳ ၊ ေက်ာက္ေတြထုတ္၊ လမ္းလုပ္သားေတြ အမ်ားႀကီး ၀မ္းသာ လိုက္တာဗ်ာ၊ ေက်းဇူးတင္လိုက္္တာ၊ လုပ္ရင္းနဲ႔ မိုးက်လာတယ္။ လုပ္ငန္း အမ်ားစု ရပ္သြားတယ္။ မလြဲေတာင္မွာ လမ္းေတြက်ယ္ သြားတယ္၊ ဘို႔ေတာင္မွာ လမ္းေတြ က်ယ္သြား တယ္။ ေမတၱာဘက္ သုံးထပ္ေကြ႔၊ ၂၅မိုင္ အတက္ေတြမွာ လမ္းေတြ က်ယ္သြားတယ္၊ ဗြက္ေတြထ သြားတယ္၊ ေခ်ာင္းေတြေနာက္ သြားတယ္။ ျခံေတြ ေျမေအာက္ေရာက္ သြားတယ္။ မိုးတြင္းေျမေတြၿပိဳ လာတယ္။ ေလာင္းလုံးဘက္ ေရာက္ေတာ့ တသက္လုံးေျဖာင့္ ေနတဲ့လမ္း တံတား အသစ္ေဆာက္လို႔ ေကာက္သြား ေလရဲ႕။ ေတာ္လိုက္တာ၊ ဆုေပးသင့္တယ္လို႔ အၾကံေပးခ်င္လိုက္ မိတယ္။
သိပ္ေတာ္တဲ့ လူေတြပါ။ လမ္းခင္းဖို႔ေက်ာက္ အေ၀းႀကီး သြားရွာစရာ မလိုပါဘူး။ လမ္းေဘး ကပ္ေနတဲ့ ေရတံခြန္ေတြ ဘ၀တစ္ပါးေျပာင္း သြားတယ္။ မိုင္းခြဲမယ္လို႔ ေျပာၿပီး လမ္းပိတ္ မိုင္းခြဲေလရဲ႕၊ အမိန္႔အရ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူက ရပ္ေစာင့္ေပါ့ဗ်ာ။
ၿမိဳ႕ထဲမွာ လမ္းေလးေတြ ေကာင္းလာလို႔
၀မ္းသာေနတုန္း တံတားေတြ လုပ္ေလရဲ႕၊ ၿပီးေတာ့ ဒီအတိုင္းထား ခဲ့တယ္။ စဥ္းစား မရတာက လမ္းလုပ္တုန္းက
မပါဘူးလား၊ တစ္ခါတည္း လုပ္လိုက္ရင္ တံတားလည္းေကာင္း၊ လမ္းလည္း ေကာင္းမွာ။ အခု ေမာင္းမကန္လမ္း
လုပ္ေနျပန္ၿပီ၊ အမိန္႔အရ ဆိုေတာ့ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တာပါဘဲ။ နယ္စပ္ ဂိတ္ေတြဖြင့္ေတာ့
ေကာင္းတာေပါ့ ၊ လမ္းက ၾကားေတာ္မူတဲ့ အတိုင္းပါဘဲ။
ေမာေတာင္လမ္းကို ကန္ထရိုက္ယူၿပီး မလုပ္ႏိုင္လို႔
ယိုးဒယားကို အပ္တယ္။ ဒီအတြက္ ယိုးဒယားကို ေျမဧက ၄၀၀၀၀ ေပးရ သတဲ့။ တစ္ဦးဆို ဧက ၅၀၀၀၀
လို႔ေတာင္ ေျပာတယ္။ အခု ၂၀၁၃-၂၀၁၄မွာ ဘတ္ခ်က္
ဘယ္ေလာက္ရတယ္ မသိရပါဘူး။ မိုးကုန္ပါေတာ့မယ္။ လမ္းေတြ ခင္းၾကပါအုံးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္/ မျဖစ ္ၾကည့္ရအုံး ပါမယ္။ မာယာ မ်ားလွတဲ့ လမ္းအေၾကာင္း ထဲက အျဖစ္အပ်က္
တစ္ခ်ဳိ႕ျဖစ္ ပါတယ္။
ဆရာေဇာ္
ေရးသားသည္။
0 comments:
Post a Comment