လွႏိုင္အုံးမလား ပုလ ဲဧကရီ

လွလိုက္တဲ့ တနသၤာရီ တဲ့။ ပုလဲဧကရီ လို႕လည္း တင္စား ေခၚၾကတယ္။ အေကာ္ဒီယံ အုန္းေက်ာ္ ေရးတဲ့ သီခ်င္း ထဲက စာသားေလးပါ၊ (သီခ်င္းေရး ဆရာေတာင္ အခု ဆုံးၿပီလို႕သိရတယ္) အမွန္ဘဲေပါ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္းေပါင္း (၈၀၀)ေက်ာ္ ၊ ပင္လယ္ ကမ္းေျခက မိုင္(၅၅၀) ေက်ာ္ရွည္တယ္၊ တနသၤာရီ ရိုးမက အၿပိဳင္ တည္ေန တယ္။ ေပ(၆၀၀၀)ေက်ာ္ ျမင့္မုိရ္လ က္ခတ္ေတာင္ အပါအ၀င္ ေတာင္တန္းေတြက မိုးသစ္ေတာႀကီး ေတြကို ထမ္းပိုး ထားတယ္။ မေလး ကၽြန္းဆြယ္ တစ္ေလ်ာက္ အေရွ႕ဘက္ ထိုင္းပင္လယ္၊ အေနာက္ဘက္ ဘဂၤလား ပင္လယ္ရယ္ ၊ အီေကြတာနဲ႔ နီးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပူအိုက္ စြတ္စိုတဲ့ ရာသီဥတု ရွိတယ္၊ ပင္လယ္နဲ႔နီးလို႕ အပူအေအး မွ်ျပန္တယ္၊ အျမဲစိမ္း ေတာႀကီးေတြေၾကာင့္ ေအးျမေနခဲ့ ပါတယ္၊ တနသၤာရီျမစ္၊ ထား၀ယ္ျမစ္၊ ေခ်ာင္းငယ္ျမစ္ (တနသၤာရီျမစ္ငယ္)၊ ေလညာျမစ္၊ ပါခ်န္ျမစ္ေတြ အျပင္ ေခ်ာင္းႀကီး ေခ်ာင္းငယ္မ်ားစြာကို ေမြးဖြားေပးထားတယ္။

ေတာင္တရုတ္ ပင္လယ္ ပုလဲလို႕ ကမၻာသိ ထင္ရွားတဲ့ ပုလဲကို ၿမိတ္ကၽြန္းစုက ထြက္တယ္၊ ဌက္သိုက္ လုပ္ငန္း လည္း ထင္ရွားတယ္၊ ေရထြက္ သယံဇာတေတြ၊ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတေတြေၾကာင့္ သမိုင္းတစ္ ေလ်ာက္ အေရးပါခဲ့တယ္။ နယ္ေျမ ပိုင္ဆိုင္မႈ အတြက္ စစ္ပြဲေတြ သမိုင္း စာမ်က္ႏွာထက္မွာ က်န္ေနေစ ခဲ့တယ္၊

၁၈၂၄ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္- ျမန္မာ ပထမ စစ္ပြဲမွာ ကတည္းက တနသၤာရီနဲ ႔ရခိုင္က ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္၊ အဲဒီ အခ်ိန္က တနသၤာရီဆို အခု မြန္၊ ကရင္နဲ႔ တနသၤာရီ ေဒသေပါင္းကို ေခၚတယ္၊ မေလးရွားက တိုက္ရိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္၊ သံေတြ၊ခဲေတြ၊ ေက်ာက္မီးေသြးေတြ တူးခဲ့တယ္၊ သစ္ေတြ ထုတ္ခဲ့တယ္၊ မြန္-ကရင္ ေဒသေတြမွာ ကၽြန္းပင္ေတြ မ်ဳိးတုန္း ကုန္တယ္လို႕ ဆိုတယ္၊ ေနာက္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ျပန္ေတာ့လည္း နယ္ေျမ မေအးခ်မ္းလို႕၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ မေရာက္လို႔ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ သစ္ေတြခုတ္၊ သတၳဳေတြ တူးခဲ့ၾကတယ္၊ စစ္အစိုးရ တက္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ အေျပာင္ရွင္း၊ အျပတ္ရွင္း စနစ္က်င့္သုံး ခဲ့တယ္၊ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြ၊ တိုင္းရင္းသား အမည္ခံ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြ ၊ တိုင္းရင္းသား စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေျမေတြ ယူၾက၊ သတၳဳေတြ တူးၾက၊ သစ္ေတြ ခုတ္ၾက အလုအယက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္၊ အခုလည္း လုပ္ဆဲဘဲ။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေလာက္အထိ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးရဲ႕ ၇၀% ႏႈန္းေလာက္က သစ္ေတာ ဖုံးေနခဲ့တယ္၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွာ တနသၤာရီ တိုင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဆီအိုးႀကီး ျဖစ္ရမည္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္ ဆိုသူေတြကို ေျမဧက (၅၀၀၀၀၀)မွာ ဆီအုန္း စိုက္ခြင့္ ျပဳခဲ့တယ္၊ လူေန အနည္းဆုံး ျဖစ္ၿပီး သစ္ေတာ အထူဆုံးေန ရာေတြျဖစ္တဲ့ ၿမိတ္ခရိုင္၊ ေကာ့ေသာင္း ခရိုင္ေတြမွာ ေနရာေပးခဲ့တယ္၊ ျပည္ေထာင္စု လမ္းမႀကီးလို႕အမည္တပ္ ၿပီး လမ္းေဖာက္ ေပးလိုက္တယ္၊ ဆီအိုးႀကီး ျဖစ္ၿပီလို႕ အစိုးရက ေၾကျငာတာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ရဘူး၊ ၾကိဳး၀ိုင္းေတြ သစ္ေတာ ေတြေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။း

ျမန္မာ့ ေရႊျဖဴ ရိုးမကို လႊမ္းရမည္တဲ့၊ ဒါကေနာက္တစ္ခု။ ရာဘာေတြ စိုက္ၾကျပန္တယ္၊ ဒီတစ္ခါ စီးပြါးေရးသမား ေတြသာမက ေဒသခံေတြပါ ေျမေတြ အလုအယက္ ယူၾက၊ ရာဘာစိုက္မယ္ ဆိုၿပီး ေတာေတြ ခုတ္ၾကတာ ဆီအုန္း ထက္ေတာင္ ဆိုးေသးတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေတာင္ ရာဘာ တစ္မ်ဳိးတည္း မစိုက္ဖို႕ ေျပာခဲ့တာ လည္း ၾကားဖူးခဲ့ ရတယ္၊ 

မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္း ဆိုတာ သယံဇာတ ကိုလည္း ေျပာလို႔ ရတယ္၊ မရွိျပန္ေတာ့လည္း မ်က္ႏွာငယ္ ရတယ္၊ ရွိျပန္ေတာ့လည္း ၀ိုင္းလုၾကလို႕ ဒုကၡေရာက္ရ ျပန္တယ္၊ သယံဇာတ က်ိန္စာလို႕ ပညာရွင္ေတြက ေခၚတယ္၊ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးက ထြက္တဲ့ သံက သိပ္ေကာင္းလို႕ ဓါးလုပ္တယ္၊ ဒီ ဓါးေတြကို ကာကြယ္ေရး အတြက္ သုံးတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဓါးေတြ၀ယ္လို႕ရတဲ့ေနရာကို ဓါး၀ယ္ လို႕ေခၚတယ္လို႕လည္း မွတ္သား ဖူးတယ္။

သံေတြ သာမက ခဲလည္း ထြက္တယ္၊ ခဲအထြက္ ေကာင္းလို႕ ကုမၸဏီေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ တူးၾကတယ္၊ ေျမေတြ တိုးခ်ဲ႕ ယူတယ္၊ ေတာင္ေတြ ၿဖိဳတယ္၊ ေတာေတြ ခုတ္တယ္၊ သတၳဳတူးဖို႕ ေရလိုတယ္၊ ေခ်ာင္းေတြ ပိတ္တယ္၊ ေဒသခံေတြရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ေတြ ေရျမွပ္ ကုန္တယ္၊ သတၳဳေဆးတဲ့ ေရေတြ ေခ်ာင္းထဲကို သြန္ခ်တယ္၊ ေခ်ာင္းေတြျမစ္ ေတြ ညစ္ကုန္တယ္၊ အစိုးရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရတယ္ မသိရဘူး၊ ကုမၸဏီေတြက ေျမရသေလာက္ တိုးယူ ေနတယ္၊ ေဒသခံေတြက စိုက္စရာေျမ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေသာက္စရာ ေရမရွိေတာ့ဘူး၊ သြားစရာေျမ မရွိေတာ့ဘူး၊ ပိုဆင္းရဲသြားတယ္။

ငါးအမႈန္႔လုပ္တဲ့ စက္ရုံေတြ၊ ပုဇြန္ေျခာက္ စက္ရုံေတြ၊ ကင္းမြန္ေျခာက္ စက္ရုံေတြက ေရထြက္ ပစၥည္းေတြကို ျပဳတ္ၿပီး အေျခာက္ခံတယ္၊ ဒီအတြက္ ထင္းလိုတယ္၊ ျပဴူးမီးေသြးဆိုတာ နံမည္ႀကီးတယ္၊ မီးထိုးလို႕ သိပ္ေကာင္း တယ္၊ ျပဴးပင္က ဒီေရေတာမွာ ေပါက္တယ္၊ ဒီေရေတာေတြ တစ္ေန႕ ေလွႀကီး၄/၅စင္း ေလာက္ခုတ္ၿပီး ေရာင္းစားတယ္၊ ျမစ္၀ေခ်ာင္း၀၊ ျမစ္တြင္းေခ်ာင္းတြင္း သာမက ကၽြန္းေတြက ဒီေရေတာေတြ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ ျဖစ္သြား တယ္။

အစိုးရက တစ္ႏွစ္ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ ဘယ္ေလာက္ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ပိုလာတယ္ဆိုတာ ေၾကျငာတတ္တယ္၊ ေသခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ သယံဇာတ ေရာင္းရေငြေတြက အမ်ားဆုံးဘဲ၊ တနသၤာရီတိုင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ အမ်ားဆုံး ရွာေပးတာပါ၊ ဓါတ္ေငြ႔ ေရာင္းရေငြပါ။ ၿပီးေတာ့ ေရလုပ္ငန္း၊ သစ္လုပ္ငန္း၊ သတၳဳ လုပ္ငန္းေတြက ၀င္ေငြေတြကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ဒီႏွစ္ ေဒၚလာ သန္း ဘယ္ေလာက္ ပိုတယ္လို႕ ေၾကျငာရင္ ေတာေတြ၊ ေတာင္ေတြ၊ ငါးပုဇြန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ပိုေပ်ာက သြားၿပီလို႕ အခ်ဳိးခ်လို႔ ရတယ္၊ မယံုရင္ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ၾကည့္၊ ေတာေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေတာင္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ ေနာက္ကုန္ၿပီ၊ ငါးေတြ ပုဇြန္ေတြ အရ နည္းလာတယ္ ဆိုတာေတြေတြ႔လိမ့္မယ္၊ ျပည္သူက ေတာ့ပိုဆင္းရဲ သြားတယ္၊ ဒီဟာေတြက ေဒၚလာဘယ္ ေလာက္ ျပန္ေပးေပး အရင္အတိုင္း ျပန္မရေတာ့ဘူး၊  အရင္လို လွႏိုင္အုံး မလား ပုလဲဧကရီရယ္ လို႔ ေမးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္။

စာေရးသူ - ဆရာေဇာ္သူရ https://www.facebook.com/sayazaw.zawthura